[นายพรนรินทร์ ภูครองหิน]

กรณีศึกษา การที่ผู้ฟ้องคดีร้องเรียนว่า มีรั้วลวดหนามปิดกั้นทางสาธารณประโยชน์องค์การบริหารส่วนตำบล.. ผู้ถูกฟ้องคดีที่ 1 ไม่ดำเนินการตามหน้าที่ที่กฎหมายกำหนดไว้ ทำให้ผู้ฟ้องคดี ได้รับความเดือดร้อนไม่สามารถใช้ทางสาธารณประโยชน์ดังกล่าวได้ แต่ผู้ถูกฟ้องคดีที่ 1 ไม่ได้ดำเนินการให้รื้อถอนรั้วลวดหนาม ของผู้ถูกฟ้องคดีที่ 2 ออกจากทางสาธารณประโยชน์ดังกล่าวตามที่ผู้ฟ้องคดีมีหนังสือร้องเรียน กล่าวคือ จึงถือว่าผู้ถูกฟ้องคดีที่ 1 ละเลยต่อหน้าที่ตามที่กฎหมายกำหนดให้ต้องปฏิบัติ ในการดูแลรักษาคุ้มครองป้องกันที่ดินอันเป็นสาธารณสมบัติของแผ่นดินที่ประชาชนใช้ประโยชน์ร่วมกัน ตามมาตรา 122 วรรค 1 แห่งพระราชบัญญัติลักษณะปกครองท้องที่ พ.ศ 2457 แก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 11) พ.ศ 2551 ประกอบกับข้อ 5 และข้อ 6 ของระเบียบกระทรวงมหาดไทยว่าด้วยการดูแลรักษาและคุ้มครองป้องกันที่ดินอันเป็นสาธารณสมบัติของแผ่นดินสำหรับพลเมืองใช้ร่วมกัน พ.ศ. 2553 ดังนั้น ให้นายกองค์การบริหารส่วนตำบล..ผู้ถูกฟ้องคดีที่ 1 ดำเนินการตามอำนาจหน้าที่ที่กฎหมายกำหนด เพื่อให้รื้อถอนรั้วลวดหนาม ที่ปิดกั้นการเข้าออกของผู้ฟ้องคดีสู่ถนนคอนกรีตเสริมเหล็กอันเป็นทางสาธารณประโยชน์ให้แล้วเสร็จภายใน 60 วันนับแต่วันที่คดีถึงที่สุด  รายละเอียดขอให้ศึกษาจากคำพิพากษาศาลปกครองสูงสุด คดีหมายเลขดำที่ อ. 709/2561 คดีหมายเลขแดงที่ อ. 260/2567 (ค้นโดยนิติกรพร)

<a href="https://www.nitikon.com/document/doc_103212571720240426_055127.pdf" target="_blank">https://www.nitikon.com/document/doc_103212571720240426_055127.pdf</a>