ชมรมนิติกรองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น:เว็บไซท์อันดับ๑ของวงการท้องถิ่น

(https://scontent.fkkc1-1.fna.fbcdn.net/v/t1.0-9/p960x960/99255576_3844876398916846_3022213008379084800_o.jpg?_nc_cat=107&_nc_sid=ca434c&_nc_eui2=AeG4KRMtnCrlrF_JnDIx7iWPOsofgD_RTFk6yh-AP9FMWbolYET8s22XMW9KET9KyacQpBnr0_viH9WI0T9MYGjl&_nc_ohc=txSzlMFONIgAX_6uxC9&_nc_ht=scontent.fkkc1-1.fna&_nc_tp=6&oh=d4bc6f3d0fda51025ef3257d82693ca9&oe=5EED33CF)


การที่เจ้าของดินเดิมมีเจตนาอุทิศที่ดินด้วยวาจาให้เป็นทางสาธารณประโยชน์เมื่อปี 2516 และบุตรก็ไม่ได้คัดค้านหรือโต้แย้งแต่อย่างใด ต่อมาเมื่อปี 2538 สภาตำบลได้จัดทำโครงการถมดินลูกรังบุตรของเจ้าของที่ดินเดิมก็ไม่ได้คัดค้านหรือโต้แย้งแต่อย่างใด ต่อมาเจ้าของรายใหม่ซึ่งเป็นผู้จัดการมรดกตามคำสั่งของศาลจึงมาฟ้องคดีต่อศาลปกครองให้คืนที่ดินที่องค์การบริหารส่วนตำบลได้ก่อสร้างถนนรุกล้ำที่ดินตามโฉนดดังกล่าว กล่าวคือ ที่ดินที่พิพาทย่อมตกเป็นที่สาธารณประโยชน์ทันทีที่เจ้าของดินเดิมมีเจตนาอุทิศที่ดินแล้ว กรณีไม่จำต้องจดทะเบียนโอนที่ดินให้เป็นทางสาธารณประโยชน์แต่อย่างใด ต่อมาถึงที่ดินที่พิพาทได้มาเป็นของเจ้าของที่ดินรายใหม่ผู้จัดการมรดกตามคำสั่งของศาล จึงมีผลผูกพันเจ้าของรายใหม่ด้วย ต่อมาองค์การบริหารส่วนตำบลได้มีการปรับปรุงถนนดังกล่าว จึงเป็นการกระทำที่ชอบด้วยกฎหมายแล้ว ดังนั้น การที่องค์การบริหารส่วนตำบลแจ้งว่าถนนที่พิพาทเป็นทางสาธารณประโยชน์โดยปรปักษ์แล้ว จึงเป็นทางสาธารณประโยชน์ไม่จำต้องจดทะเบียนโอนที่ดินให้เป็นทางสาธารณะประโยชน์แต่อย่างใด (ค้นโดยนิติกรพร) อ.1291/2558

http://www.admincourt.go.th/admincourt/upload/admcase/Document/judgement/PDF/2555/01012-550633-1F-581117-0000565814.pdf