[นายพรนรินทร์ ภูครองหิน]

การที่เจ้าของดินเดิมมีเจตนาอุทิศที่ดินด้วยวาจาให้เป็นทางสาธารณประโยชน์เมื่อปี 2516 และบุตรก็ไม่ได้คัดค้านหรือโต้แย้งแต่อย่างใด ต่อมาเมื่อปี 2538 สภาตำบลได้จัดทำโครงการถมดินลูกรังบุตรของเจ้าของที่ดินเดิมก็ไม่ได้คัดค้านหรือโต้แย้งแต่อย่างใด ต่อมาเจ้าของรายใหม่ซึ่งเป็นผู้จัดการมรดกตามคำสั่งของศาลจึงมาฟ้องคดีต่อศาลปกครองให้คืนที่ดินที่องค์การบริหารส่วนตำบลได้ก่อสร้างถนนรุกล้ำที่ดินตามโฉนดดังกล่าว กล่าวคือ ที่ดินที่พิพาทย่อมตกเป็นที่สาธารณประโยชน์ทันทีที่เจ้าของดินเดิมมีเจตนาอุทิศที่ดินแล้ว กรณีไม่จำต้องจดทะเบียนโอนที่ดินให้เป็นทางสาธารณประโยชน์แต่อย่างใด ต่อมาถึงที่ดินที่พิพาทได้มาเป็นของเจ้าของที่ดินรายใหม่ผู้จัดการมรดกตามคำสั่งของศาล จึงมีผลผูกพันเจ้าของรายใหม่ด้วย ต่อมาองค์การบริหารส่วนตำบลได้มีการปรับปรุงถนนดังกล่าว จึงเป็นการกระทำที่ชอบด้วยกฎหมายแล้ว ดังนั้น การที่องค์การบริหารส่วนตำบลแจ้งว่าถนนที่พิพาทเป็นทางสาธารณประโยชน์โดยปรปักษ์แล้ว จึงเป็นทางสาธารณประโยชน์ไม่จำต้องจดทะเบียนโอนที่ดินให้เป็นทางสาธารณะประโยชน์แต่อย่างใด (ค้นโดยนิติกรพร) อ.1291/2558

http://www.admincourt.go.th/admincourt/upload/admcase/Document/judgement/PDF/2555/01012-550633-1F-581117-0000565814.pdf